-
1 rozbić
глаг.• вломиться• выламывать• выломать• изломать• ломать• ломить• обрывать• разбивать• разрушать• расторгать• сломать• сломить* * *rozbi|ć\rozbićty сов. разбить;\rozbić szklankę разбить стакан; \rozbić sejf взломать сейф; \rozbić bank карт. сорвать банк; \rozbić atom расщепить атом; \rozbić rodzinę разрушить семью
* * *rozbity сов.разби́тьrozbić szklankę — разби́ть стака́н
rozbić sejf — взлома́ть сейф
rozbić bank — карт. сорва́ть банк
rozbić atom — расщепи́ть а́том
rozbić rodzinę — разру́шить семью́
-
2 stłuc
stłu|c\stłuckę, \stłuccze, \stłuckł, \stłucczony сов. 1. разбить, расколоть;\stłuc szklankę разбить (расколоть) стакан; \stłuc talerz разбить тарелку;
2. разг. расшибить, ушибить;\stłuc kolano расшибить колено;
3. разг. избить, побить, поколотить+1. zbić, rozbić 3. sprać, zlać, zbić
* * *stłukę, stłucze, stłukł, stłuczony сов.1) разби́ть, расколо́тьstłuc szklankę — разби́ть (расколо́ть) стака́н
stłuc talerz — разби́ть таре́лку
2) разг. расшиби́ть, ушиби́тьstłuc kolano — расшиби́ть коле́но
3) разг. изби́ть, поби́ть, поколоти́тьSyn: -
3 potłuc
2) ( spowodować obrażenia)\potłuc sobie coś sich +dat etw aufschlagen [ lub prellen]II. vr1) ( rozbić się) naczynie: zerbrechen2) ( doznać obrażeń) człowiek: sich +akk verletzen -
4 stłu|c
pf (stłukę, stłuczesz, stłucze, stłukł, stłukła, stłukli) Ⅰ vt 1. (rozbić) to break [szybę, szklankę]- stłuczony talerz a broken plate ⇒ tłuc2. (uderzyć się) to bang, to hit [łokieć, nos]- stłuc sobie kolano to bang one’s knee- stłuczone ramię an injured shoulder3. (pobić) pot. to beat [sb] up ⇒ tłuc Ⅱ stłuc się [talerz, lustro, wazon] (pęknąć) to break; (zostać rozbitym) to get broken ⇒ tłuc sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > stłu|c
См. также в других словарях:
rozbijać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozbijaćam, rozbijaća, rozbijaćają, rozbijaćany {{/stl 8}}– rozbić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, rozbijaćbiję, rozbijaćbije, rozbijaćbity {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
drobniutki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, drobniutkitcy {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo drobny w zn. 1. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drobniutkie stopy; w zn. 3.: Drobniutki druk. Rozbić szklankę na drobniutkie kawałki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadtłuc — dk XI, nadtłuctłukę, nadtłuctłuczesz, nadtłuctłucz, nadtłuctłukł, nadtłuctłuczony nadtłukiwać ndk VIIIb, nadtłuckuję, nadtłuckujesz, nadtłuckuj, nadtłuciwał, nadtłuciwany «niezupełnie stłuc, rozbić; nadbić, wyszczerbić» Nadtłuc szklankę, talerz,… … Słownik języka polskiego
stłuc — dk XI, stłukę, stłuczesz, stłucz, stłukł, stłuczony, stłukłszy 1. «zniszczyć jakiś kruchy przedmiot przez uderzenie, rozbicie na części; zbić, rozbić» Stłuc lustro, szklankę, wazon. Stłuc szybę kamieniem. 2. pot. «uderzyć o coś mocno jakąś… … Słownik języka polskiego
